een der oudste vorstenhuizen van Italië, stamhuis der duitsche Welfenhuizen; in de 12ll: en 13lle eeuw beslist guelfisch , waren haar leden in de 11 eeuw ghibellijnsch gezind; in de 15 eeuw speelden zij als vasallen tegelijk van de kerk en van het rijk een belangrijke rol en hun residentie, Ferrara, was een der schitterendste van het geheele renaissance-tijdvak.
De Pallavicini en Malaspina verheffen zich op een gemeenschappelijke afkomst met de Estos, welke op karolingische stadhouders van Toscana in de 10e eeuw teruggaat; deze nl. verwierven achtereenvolgens de leengoederen Este, Rovigo, Montagnana, CasoleMaggiore. Pontremoli, Ferrara, Modena en Reggio. Hunne italiaansche linie, afscammend van Fulco en daarom de fule-estisehe geheeten, stierf in haar hoofdtak uit met Alfonso II, in 1593; de haar opvolgende bastaard-zijlinie zag zich tot de keizerlijke leenen, Modena en Reggio, beperkt, en stierf uit met Frans II, in 1691; de met Rinaldo d’Este in haar plaats gekomen tweede zijlinie stierf uit met Ercole Rinaldo, in 180.'!; diens aanspraken op Modena, Reggio en Massa-Carrara, berustend op zijn huwelijk met Maria Teresa Cybó Erbrechte, gingen over op zijn dochter Maria Beatrice Ricciarda, wier zoon bij aartshertog Ferdinand, Frans IV, in 1814 Modena en in 1829 Massa-Carrara verkreeg; met den dood van diens zoon, Frans V, stierf ook de linie Oostenrijk-Este uit, na reeds in 1859 haar land aan Victor Emanuel te hebben verloren en uit Italië verbannen te zijn; de titel hertog van E. ging over op aartshertog Frans Ferdinand, den vermoedelijken oostenrijkschen troonopvolger.
Van Welf IV, broeder van Fulco I, die door keizer Hendrik IV met Beieren beleend werd (1070), stamt de linie Welf-Este welke in de politieke geschiedenis van Brunswijk en Hannover een rol speelde.