zoon van Constantijn den Groote, geb. 13 Aug. 517, werd reeds in 324 cesar, huwde in 336 en was bij den dood zijns vaders in bet oosten.
Bij de verdeeling van het rijk kreeg hij Egypte en Azië, en bevestigde zijn heerschappij door het uit den weg ruimen van talrijke aanverwanten; hij had een oorlog met de Perzen te voeren, en behaalde op deze een groote overwinning bij Singara, 348; toen m 350 tegelijkertijd vele mededingers naar de heerschappij tegen hem opstonden, wist hij een daarvan, Vetriano, den tweeden geniaal zijner zuster Constantia, ter zijde te dringen, en overwon een den anderen, Magnentius, in den bloedigen slag bij Murso aan den Donau; C veroverde daarop Pannonie, terwijl ook Home zich aan hem onderwierp, welke stad door de wreedheden van Magtientius tegen deze verbitterd was. C. bezette vervolgens Gallie, sloot vrede met de naburige Alemannen, liet in 354 zijn zwager Gallus, derde gemaal zijner zuster Constantia, ter dood brengen, trok na een kort verblijf te Rome tegen de Sarmaten op, versloeg deze, werd opnieuw in een oorlog met de Perzen gewikkeld, Julianus, zoon van bovengenoemden Gallus, in 355 door C tot cesar der gallisclie provinciën benoemd, maakte omstreeks dezen tijd door zijn krijgsroem in Gatlie C’s naijver gaande; toen hij het bevel om verschillende legioenen voor den veldtocht in Perzie af te staan, weigerde, trok C tegen hem op, doch stierf onderweg, 3 Nov 361, te Mopsukrene aan den voet van den eihsischen Tanrus, daar hij geen zoon naliet, werd Julianus zijn opvolger
