1791—1865, beroemd muziek-instrumentmaker, die bijzonder koperen blaasinstrumenten verbeterde. De belgische regeering ondersteunde hem meermalen.
Zijn zoon Ad. (eigenlijk Antoine Joseph Adolphe), 1814—94, ging in 1842 arm naar Parijs met het door hem uitgevonden blaasinstrument, Saxophoon (zie ald.), vond in Berlioz een machtig beschermer en werd in 1857 professor in het saxophoonspel aan het conservatorium aldaar. Hij werd leverancier der instrumenten voor de militaire muziek i'n Frankrijk. S. gaf aan de door hem verbeterde instrumenten zijn naam. Den beugelhoorn (bugle, fr.; Bügelhorn, duitsch, d. i. als een trompet met wijdgebouwd corpus), dien hij van ventielen voor zag en verbeterde, gaf hij den naam Saxhoorn (zie Tuba). S. nam patent op zijn verbeteringen en verkreeg spoedig een groote vermaardheid. Verschillen over de eer der uitvinding (o.m. met Wiepreeht), werden bij gerechtelijke uitspraken steeds in zijn voordeel beslist. S. schreef ook een school voor het saxophoonspel. Vergel. Th. de Lajarte: Instruments Sax et fanfares civiles (Par. 1867).
