engelsch historieschilder, geb. te Springfield in Pennsylvanië, 1738— 1820, schilderde eerst portretten in Amerika, ging in 1760 naar Rome en vestigde zich in 1763 te Londen, waar hij spoedig naam maakte; koning George III droeg hem in 1768 op een schilderacademie op te richten, van welke eerst Reijnolds en na diens dood in 1791 W. zelf directeur werd. In 1772 werd hij hofschilder.
Zijn stijl is niet gelijkmatig, nu eens een navolging der antieken en der beroemde ital. meesters, dan weer alLedaagsche werkelijkheid. Het minst gelukkig is hij in de voorstelling van bijbelsche tafereelen. Beroemde stukken zijn: Kleombrotus door Leonidas in ballingschap gezonden, Orestes en Py lades, Christus vóór Pilatus (National-Gallery Londen), Christus zieken in den tempel genezende, Dood van generaal Wolfe, zijn beroemdste stuk, (Grosvenor-Gallery te Londen), Paulus na de schipbreuk op Malta.
