Gepubliceerd op 08-02-2016

Blijvende invaliditeit

betekenis & definitie

In geval van blijvende invaliditeit heeft men letsel opgelopen dat nooit meer geneest. Oftewel, letsel waar men zijn of haar hele leven nog last van heeft. Blijvende invaliditeit kan zowel betrekking hebben op lichamelijk als geestelijk letsel. Een medisch expert indiceert in hoeverre men last heeft van blijvende invaliditeit.

In het dagelijks leven of op de werkvloer kan men slachtoffer worden van een ongeval. In sommige gevallen heeft men na een ongeval zodanig veel letsel opgelopen dat er sprake is van blijvende invaliditeit. Door blijvende invaliditeit kan men vaak het werk dat men voorheen deed niet meer oppakken, wat financiële onzekerheid met zich meebrengt. Daarnaast zijn er tal van zorgkosten die men door een ongeval heeft gemaakt. Deze kosten dienen tenminste voor een deel te worden vergoed door de tegenpartij. Dit kunnen andere personen zijn, maar ook een werkgever. Wanneer het ongeval dat heeft geleid tot blijvende invaliditeit is gebeurd tijdens werktijden, kan de werkgever aansprakelijk worden gesteld.

Om vast te stellen of er na een ongeval daadwerkelijk sprake is van blijvende invaliditeit, is het gebruikelijk om een medisch expert in te schakelen. Deze kan vaststellen in hoeverre het leven van het slachtoffer wordt beïnvloed en hoe ernstig het blijvende letsel is. In geval men bijvoorbeeld een ledemaat heeft verloren, kan een medisch expert vaststellen wat de schade is ten opzichte van het hele lichaam. Dit wordt uitgedrukt in een percentage, dat aangeeft in welke mate men blijvend invalide is. De berekening van dit percentage kan zeer complex zijn. Desalniettemin wordt de hoogte van de schadevergoeding voor blijvend letsel vaak vastgesteld op basis van dit percentage. Het vaststellen van blijvende invaliditeit bij geestelijke schade is vaak nog lastiger.