Gepubliceerd op 08-02-2016

Acceptatieplicht

betekenis & definitie

De acceptatieplicht is de wettelijke verplichting van zorgverzekeraars om iedereen te accepteren die bij hen een basisverzekering wilt afsluiten. Zorgverzekeraars mogen geen onderscheid maken tussen geslacht, leeftijd of etniciteit en moeten iedereen onder dezelfde voorwaarden aannemen.

De acceptatieplicht is een onderdeel van de Zorgverzekeringswet die in 2006 in Nederland is ingevoerd. De wet is ingevoerd om te voorkomen dat zorgverzekeraars hun klanten gaan selecteren op gezondheid. Het zou voor zorgverzekeraars voordelig kunnen zijn om bepaalde risico groepen buiten te sluiten. Ouderen of personen met ongezonde leefstijlen hebben een hogere kans om ooit in hun leven een aanvraag tot zorg te doen. Wanneer zorgverzekeraars deze groepen zouden kunnen buiten sluiten, zouden ze veel kosten aan zorg kunnen besparen. Zelfs in het geval dat men zich wilt aansluiten bij een zorgverzekeraar als men al bepaalde zorg nodig heeft, moet de zorgverzekeraar in navolging van de acceptatieplicht deze zorg aanbieden.

De acceptatieplicht geldt alleen voor het basispakket. Onder de basisverzekering, die voor iedereen verplicht is, vallen onder andere huisartsenbezoek, verblijf in het ziekenhuis en vergoeding van bepaalde medicijnen. Indien men een aanvullende verzekering wilt afsluiten, is een zorgverzekeraar niet verplicht om iedereen aan te nemen. Een zorgverzekeraar kan, op basis van achtergrondinformatie, iemand dan ook weigeren voor een aanvullende verzekering. Ook wanneer er sprake is van fraude of nalatenschap om de premie te betalen mag een zorgverzekeraar een klant weigeren. In dat geval is er sprake van een uitzondering van de acceptatieplicht en heeft de zorgverzekeraar het recht om iemand te onthouden van de zorg. Als een zorgverzekeraar hiervoor kiest, dan hebben ze na beëindiging van de basisverzekering tevens het recht om men voor vijf jaar af te wijzen.