Met telefoonverslaving wordt het fenomeen bedoeld dat iemand constant zijn of haar telefoon wil bekijken om niks te missen en continu bereikbaar te zijn. Als iemands gewone leven hieronder gaat lijden, is er sprake van een verslaving.
De term ‘telefoonverslaving’ is geen wetenschappelijke term, maar geeft meer een verschijnsel weer van de afgelopen jaren. Er wordt mee bedoeld dat veel mensen steeds meer bezig zijn met hun mobiele telefoon en in paniek raken wanneer ze deze niet bij zich hebben. Men spreekt hierbij ook wel van ‘nomofobie’, de angst voor het niet continu bereikbaar zijn via een mobiele telefoon of het kwijtraken van hun telefoon. Ook de term ‘infobesitas’ wordt eraan gerelateerd, de overvloed aan informatie die tegenwoordig beschikbaar is en de behoefte om alsmaar meer informatie te willen hebben. Het fenomeen dat hier aan ten grondslag ligt is de ‘fear of missing out’ (FOMO), de angst om allerlei dingen te missen.
Tegenwoordig is het door de komst van de smartphones heel gemakkelijk om overal online te zijn en informatie bij de hand te hebben. Een telefoonverslaving begint vaak met een gewoonte, om bijvoorbeeld onderweg even te kijken op Facebook of Twitter. Dit kan uitgroeien tot echt een dwang om maar continu te checken op je telefoon of er weer nieuws is.
Verder kunnen telefoonverslaafden het ‘cellphone vibration syndrome’ ervaren; hierbij denkt iemand de trilling van zijn of haar telefoon te voelen, maar dit blijkt achteraf vals alarm. Voor de sociale contacten kan een telefoonverslaving funest zijn, doordat de aandacht volledig bij de telefoon is en niet bij degene met wie je bijvoorbeeld op een terrasje zit. Ook kunnen mensen last krijgen van slaapproblemen.
