Bij GHB-verslaving is iemand afhankelijk geraakt van de drug GHB, voluit gamma-hydroxybutaanzuur. Een GHB-verslaafde raakt geestelijk en vervolgens lichamelijk afhankelijk en ervaart ontwenningsverschijnselen wanneer diegene geen GHB neemt.
Vroeger werd GHB gebruikt als narcosemiddel bij operaties, maar tegenwoordig staat de drug vooral bekend als partydrug onder jongeren. GHB wordt gebruikt als kleurloos drankje of als poeder. Bij het gebruik van GHB ervaart iemand vaak een soort aangename roes en een vredig gevoel, het heeft een ontspannende werking. Ook kan het seksueel stimulerend werken. De werking van GHB is echter kort en de onthoudingsverschijnselen zeer onaangenaam, waardoor het gevaar is dat iemand steeds vaker GHB gaat gebruiken om aan deze onthoudingsverschijnselen te ontkomen en langer het positieve gevoel vast te houden.
Een GHB-verslaving ontstaat wanneer iemand geestelijk afhankelijk wordt van GHB, kort gezegd wanneer het een gewoonte wordt om te gebruiken en iemand steeds meer de controle verliest. Hierdoor heeft diegene elke keer meer GHB ‘nodig’ om het positieve gevoel te krijgen. Op den duur raakt ook het lichaam gewend aan de drug, wat betekent dat het minder goed functioneert wanneer iemand geen GHB neemt. Trillen, zweten, nervositeit en depressieve gevoelens zijn enkele voorbeelden van ontwenningsverschijnselen die vaak optreden. Ook slapeloosheid is een veel voorkomende klacht, wat iemand vervolgens weer oplost met een nieuwe dosis GHB. Zo blijft er een vicieuze cirkel aanwezig waar een GHB-verslaafde zelf niet meer uit komt.
Bij het ineens stoppen met GHB kan iemand zelfs last krijgen van een epileptische aanval, hallucinaties of psychoses. Vanwege deze ernstige lichamelijke afkickverschijnselen is bij een GHB-verslaving medische behandeling noodzakelijk.
