Tuit - v. (-en), punt, spits toeloopend einde (van eenig voorwerp);
— (fig.) tranen met tuiten schreien, bitter weenen; puntige haarvlecht, bos haar ; toot (zekere hoorn);
— pijp eener kan : de tuit der koffiekan is verstopt;
— omgebogen deel waaruit men giet: de tuit der melkkan;
— soort van fuik om zeelt te vangen. TUITJE, o. (-s).
