SCHRANDER - bn. bw. (-der, -st), zeer verstandig, met een vlug doorzicht, gevat op voorkomende zaken : een schrandere jongen ; een schrander gezegde ; een schrandere bol, kop, iem. die schrander is ;
— schrandere oogen, levendige, die van schranderheid getuigen ;
— schrander handelen ; iets schrander verzinnen. SCHRANDERHEID, v. helder verstand, flink doorzicht, gevatheid.
