Samenstelling - v. (-en), het samenstellen: de samenstelling eener machine;
— de juiste samenstelling der woorden tot een zin, de constructie van den zin; het samengestelde;
— (taalk.) de vereeniging van twee bestaande woorden tot één; eigenlijke, echte samenstellingen, waarvan men de deelen niet kan scheiden, zonder dat ’t begrip der samenstelling geheel verdwijnt; oneigenlijke, onechte samenstellingen, waarvan de beteekenis geheel of in hoofdzaak behouden blijft, als men de samenstellende deelen los naast elkander zet; samenstelling door middel van afleiding, wanneer twee of meer woorden door een achtervoegsel tot één geheel worden verbonden, bv. werkstaker, kleinsteedsch, tentoonstelling;
— scheidbare en onscheidbare samenstellingen (bij de werkwoorden), naarmate de deelen in de vervoeging wel of niet kunnen worden gescheiden.
