Rustig - bn. bw. (-er, -st), RUSTIGLIJK, bw. (w. g.) kalm, gerust, stil, bedaard: rustig zitten ; zich rustig houden; de zieke had een rustigen nacht;
— het kind is nu rustig, schreeuwt, krijt nu niet;
— iets rustig afwachten, met kalmte ;
— rustig antwoorden, zonder gejaagdheid of vrees ;
— wakker, frisch : nu rustig aan den arbeid; rustig in 't gevaar. RUSTIGHEID, v. zelfvertrouwen; kracht.
