bn. bw. (-der, -st), niet uit te staan, onverdraaglijk : hij had iets gemeenzaams, iets vrijpostigs, dat zij onuitstaanbaar vond; dien kerel vind ik onuitstaanbaar; alleronuitstaanbaarst is mij in een beestenspel de uitlegger;
— bw. hij is onuitstaanbaar vervelend. ONUITSTAAN BAARHEID, v.
