bn. bw. (...woner, -st), niet gewoon aan iets : wij zijn zulk een leven ongewoon; in strijd met gewoonte of regel: op ongewone tijden; zij deed daardoor niets ongewoons of onbehoorlijks;
— in een hogere mate dan waaraan men gewoon is zekere eigenschappen bezittende : er heerste die dag in het stadje een ongewone drukte;
— niet alledaags : hij was een ongewoon mens, en wel de moeite van het bestuderen waard.
ONGEWOONHEID, v.
