m. (-en, -s), (krijgsw.) rangen boven korporaal en onder tweeden luitenant; de onderofficieren vormen den overgang tusschen de officieren en de soldaten, hébben in alle omstandigheden het onmiddellijke opzicht over de laatsten en moeten de eersten in alle omstandigheden van den dienst bijstaan, terwijl hun somtijds het bevel over kleinere detachementen wordt opgedragen;
— (bilj. spr.) op z’n onderofficiers spelen, met de keu achter den rug. ONDEROFFICIERTJE, o. (-s).
