Gepubliceerd op 01-11-2018

Onbezonnen

betekenis & definitie

bn. (-er, -st), niet bezonnen, over zijne zaken of handelingen en de gevolgen daaruit voortvloeiende niet of te weinig nagedacht hebbende, onbedachtzaam, onberaden, lichtvaardig in handelen of spreken : onbezonnen zich in gevaar begeven; onbezonnen spreken; onbezonnen alles op het spel zetten; in zijn onbezonnen ijver begon hij alles tegelijk.