Nietig bn. (-er, -st), zonder kracht: een vonnis nietig verklaren:
— een nietig kereltje, klein en zwak;
— zonder waarde, onbeduidend: eene nietige zaak; onder een nietig voorwendsel;
— een nietig plaatsje, klein en onbeteekenend. NIETIGHEID, v. krachteloosheid, waardeloosheid, onbeduidendheid: iem. zijn nietigheid doen gevoelen;
— (mv. -en), voorwerp zonder waarde; zaak van geringe beteekenis, bagatel, beuzeling: ik kan mij met dergelijke nietigheden niet inlaten.
