bn. bw. (-er, -st), laag bij den grond (in deze bet. veroud.);
— onaanzienlijk, gering, bescheiden: kom in mijn nederige woning; het nederig veldbloempje;
— (van personen) die bescheiden over zichzelf denkt en spreekt, niet hoogmoedig niet trotsch : een nederig man; nederig van harte zijn;
— ootmoedig: nederig om vergiffenis vragen. NEDERIGHEID, v. bescheidenheid, ootmoed.
