HERBERG, v. (-en), (eigenl.) logement, plaats waar men vreemdelingen huisvest: stadsherberg; (zegsw.) de waarheid kan geene herberg vinden;
— (thans inz.) huis waar drank in het klein wordt verkocht en waar men ook andere spijs en drank verkrijgen kan: hij zit alle avonden in de herberg, HERBERGJE, o. (-s).
