HEIDE, ook HEI, v. (heiden), onvruchtbare, dorre vlakte, onbebouwde zandgrond schapen op de heide; de Luneburger heide; iem. naar de Mooker heide wenschen, hem verwenschen;
— de plant die op de heide groeit, heidekruid; de gewone heide of struikheide (calluna vulgaris) en de fijne heide of dopheide (erica tetralix): de afgesneden heide dient tot het maken van bezems.
