GEWICHTIG, bn. bw. (-er, -st), wichtig, zwaar; van gewicht, van belang, van beteekenis: een gewichtig ambt; een gewichtig vraagstuk: gewichtige gebeurtenissen, (ook) ernstige, bedenkelijke; de gewichtige stap des levens, het huwelijk;
— onder dankbetuiging voor de vele en gewichtige diensten, den lande bewezen, formule bij het ontslag van hooge staatsambtenaren;
— een gewichtig personage een hooggeplaatst persoon, ook scherts, gezegd van iem. die zwaarlijvig is;
— hij zette een gewichtig gezicht, hij keek deftig, zelfvoldaan;
— bw. op eene wijze die blijk geeft van het volle besef van eigen gewicht: hij keek gewichtig;
— gewichtig spreken, (ook) zooals bij zeer belangrijke zaken past.
