Het begrip getuige heeft 2 verschillende betekenissen:
1. getuige - GETUIGE, m. en v. (-n), iem. die tegenwoordig is bij eene handeling, om later te kunnen bevestigen, dat deze heeft plaats gehad: het huwelijk wordt voltrokken in tegenwoordigheid van vier getuigen; notarieele akten worden verleden voor een notaris in het bijzijn van twee getuigen;
— iem. waarop men zich beroept: iem. tot getuige nemen (of roepen); God is mijn getuige, dat ik waarheid spreek;
— iem. die voor den rechter eene verklaring aflegt betreffende het rechtsgeding: hij werd als getuige opgeroepen; getuigen à charge, die verzwarende verklaringen afleggen, in tegenst. van getuigen à decharge, die ten gunste van den beschuldigde zijn; een getuige wraken, zijn getuigenis afwijzen;
— (spr.) één getuige is geen getuige (bij verkorting één is geen), één getuige is niet voldoende om daarop een vonnis te vellen;
— iem. die bij eene bepaalde omstandigheid tegenwoordig is ik was ongemerkt getuige van hunne ontmoeting; ik hoop dat gij nog lang getuige zult zijn van ons geluk;
— iem. zonder getuigen spreken, onder vier oogen;
— hij herhaalde zijne belofte ten aanhooren van getuigen, in het bijzijn van anderen;
— eene wolk van getuigen, een overvloed van personen die (omtrent eene bepaalde zaak) getuigenis zouden kunnen afleggen: ik zou eene wolk van getuigen kunnen bijbrengen;
— (bijb.) martelaar.
2. getuige - GETUIGE, o. (-n), getuigenis, inz. verklaring die iem. geeft omtrent ondergeschikten iemand, van goede getuigen voorzien; van eene meid getuigen geven, vragen; die vervolgingen zijn getuigen van de heerschende onverdraagzaamheid, zijn er een bewijs van; alles hier draagt getuige van overvloed, draagt de kenmerken, getuigt er van;
— getuige, als bewijs strekke getuige zij de groote belangstelling die het mag ondervinden; getuige het groote aantal bezoekers, valt het tooneelstuk zeer in den smaak.
