GEESTDRIFTIG, bn. bw. (-er, -st), (van onstoffelijke zaken, inz. handelingen) van geestdrift of vervoering getuigende, met geestdrift gepaard gaande, of wel, met geestdrift geuit: hij scheen niet bijzonder door de geestdriftige toejuiching des volks getroffen; geestdriftig iets betoogen.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
