GEDULDIG, bn. bw. (-er, -st), (van personen) kalm berustende in het lijden, lijdzaam zij klaagt nooit, en is altijd even lijdzaam en geduldig;
— blijk gevende van geduld of lijdzaamheid geduldige onderwerping aan het smartelijke;
— (van personen) kalm en bedaard volhardende in het verduren van allerlei verdrietige zaken, of in het volbrengen eener langdurige en min of meer onaangename taak ze zijn standvastig en geduldig in ‘t bevorderen van hunne belangen;
— het papier {perkament enz.) is geduldig, al wat men wil, zelfs de grofste onwaarheden, domheden of ongerijmdheden, kan men op het papier brengen;
— blijk gevende van kalme berusting of bedaarde volharding, met geduld verricht wordende: een geduldig wachten; geduldige arbeid; met de geduldigste volharding;
— bw. (van wijze) op eene geduldige wijze, met geduld, met bedaarde volharding: geduldig af wachten hetgeen de toekomst baren zal; een kunstwerk, zoo netjes en zoo geduldig afgewerkt, dat men er verbaasd van staat. GEDULDIGHEID, v.
