FLIKKEREN, (flikkerde, heeft geflikkerd), (inz. van sterren) schitteren, fonkelen;
— het flikkert, het weerlicht;
— de lamp flikkert, het licht danst (wanneer de vlam op- en neergaat);
— (volkstaal) hij flikkerde hem op straat, smeet hem krachtig en snel op straat. FLIKKERING, v. (-en), glinstering.
