DOORLUCHTIG, DOORLUCHT, bn. (-er, -st), aanzienlijk, achtbaar doorluchtige heer
— doorluchtige hoogheid, titel van graven en hertogen;
— doorluchtige Hoogwaardigheid, titel van bisschoppen;
— doorluchtige vergadering; hij is van doorluchtige afkomst;
— de doorluchtige (of doorluchte) school, het vroegere Athenaeum Illustre te Amsterdam;
— (meest scherts.) goed luchtig, de lucht goed doorlatend, met gaten.
DOORLUCHTIGHEID, v. (...heden), aanzienlijkheid, achtbaarheid, hoogadellijke afkomst: de doorluchtigheid zijner geboorte;
— uwe doorluchtigheid, zijne doorluchtigheid, hare doorluchtigheid, hunne doorluchtigheid, eeretitel van graven, hertogen enz.
