DEMONSTRATIE, v. (-s, ...tiën), (wisk.) rechtstreeksche bewijsvoering;
— (geneesk. en nat.) ’t aantoonen van iets door eene proef op, eene ontleding van het voorwerp zelf;
— (krijgsk.) beweging met het doe] den vijand te misleiden of te imponeeren;
— volksbetooging, gezamenlijk optreden eener partij, eener volksmenigte om door een optocht, meeting enz. hare meening te kennen te geven.
