BEKEND, bn. (-er, -st), gekend wordende, openbaar het is bekend, wie de dader is; bekend maken (aan);
— zich bekend maken aan, zeggen wie men is;
— bekend met iem. worden, kennis met hem maken;
—het is algemeen bekend, van algemeene bekendheid;
— naar den bekenden weg vragen, vragen naar iets, dat men weet;
— bekend zijn als de bonte hond, overal ongunstig bekend staan;
— hij is bekend, men weet al, wie hij is; (ook) hij is vermaard;
— ergens goed bekend zijn, er den weg weten;
— met iets bekend worden, het vernemen, er kennis van krijgen;
— hij komt mij bekend voor, ik geloof dat ik hem ken;
— eene bekende stem hooren, eene stem die men herkent.
