BEHEERSCHER, m. (-s), meester, heer; vorst: de beheerscher aller Russen. BEHEERSCHERES, v. (-sen). BEHEERSCHING, v. (-en), het beheerschen, regeeren; (fig.) het bedwingen, vgl. zelfbeheersching;
— (w. g.) (taalk.) onmiddellijke beheersching, wanneer de afhankelijkheid door buigingsuitgangen wordt uitgedrukt; middellijke beheersching, door middel van een voorzetsel.
