AFDWINGEN, (dwong af, heeft afgewongen), iets van iem. door dwang verkrijgen, hem dwingen het te geven;
— iem. een lach, eene zucht afdwingen, hem noodzaken te lachen, te zuchten;
— iem. eene belofte, een eed, eene bekentenis, een geheim afdwingen, hem dwingen die te doen, dien te zweren, die af te leggen, dat te openbaren;
— iem. hoogachting afdwingen, hem noodzaken die op te vatten, te gevoelen;
— die daad van den minister dwingt ons eerbied af, boezemt ons dien onweerstaanbaar in.
