bn. bw. (-er, -st),
1. boven de omgeving uitstekend : een verheven plaats ; (beeldh.) verheven beeldwerk, reliëf; half verheven, bas reliëf; — opstaande : met verheven rand;
2. (fig.) zich boven het gewone, alledaagse verheffende, zedelijk zeer hoog staand: verheven gedachten, denkbeelden, daden; — boven iets verheven zijn [geen bn.], zie Verheffen ; — uitmuntend: een verheven verstand; — verheven stijl, waarin men zich van niet-alledaagse woorden en wendingen bedient; verheven denken en spreken.
