Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Gepubliceerd op 01-01-2021

Vaandrig

betekenis & definitie

(<Hd.), m. (-s),

1. (hist.) oorspr. bij de infanterie : jong officier, meestal van aanzienlijke geboorte, die het vaandel van een compagnie draagt;
2. (veroud.) naderhand de jongste officier van een compagnie; — (mil.) aspirant-reserveofficier (bij de bereden wapens kornet geheten) die heeft voldaan aan het examen voor reserveluitenant, en in de troep na practische scholing nog van zijn geschiktheid moet doen blijken;
4. (in niet-mil. gebruik) (niet alg.) iem die een vaandel draagt;
5. (mil., in België) aan de regimentsstaf verbonden lager officier die het regimentsvaandel draagt; een verkeerde vert. van fr. porte-drapeau (in N.-Ned. vaandeldrager geheten).