v.,
1. handeling van strak trekken of zetten of zoveel mogelijk in de lengterichting brengen: de strekking van de wolvezels tijdens het drogen; —
2. gestrekte houding of ligging: zoals ze was in de strakke strekking van haar doodzijn;
3. (w. g.) richting : de evenwijdige strekking van de havendammen ; — thans nog van de richting van geologische lagen ten opzichte der hemelstreken : de strekking van de lagen;
4. beloop, ligging : (zeew.) de strekking van de kust;
5. richting of werking op een bepaald doel of op een bepaalde uitkomst : de strekking van het amendement; — tendens : boeken van ongodsdienstige strekking.
