bn. bw. (-ler, -st),
1. (van geluiden) dun en scherp, onaangenaam schel klinkend: een schrille stem; schrille tonen;
2. pijnlijk scherp afstekend: schrille kleuren ; in schrille tegenstelling met iets staan ;
3. (niet alg.) schrikachtig, angstig, gejaagd : een schrille blik om zich heen werpen ;
4. (gew.) griezelig.
