(<Fr.-Lat.), v. (-s, ...tiën),
1. bekrachtiging, erkenning of goedkeuring door een daartoe bevoegd gezag van een bestaande toestand of van een genomen besluit of maatregel: de sanctie weigeren aan; ergens zijn sanctie aan verlenen; Pragmatieke Sanctie, zie Pragmatiek;
2. dwangmiddel, middel om de naleving van een voorschrift af te dwingen of als straf voor een overtreding: een voorschrift zonder sanctie, welks niet-naleving geen rechtsgevolgen heeft; (in ’t bijz.) vergeldingsmaatregel tegen schending van volkenrechtelijke verplichtingen: sancties van de Volkenbond tegen Italië; poenale sanctie, zie Poenaal.
