(<Fr.<It.),
I. m. (-en), [oorspr.: onderwijzer]
1. schoolvos; iem. die onnodig of overdreven gewicht hecht aan kleinigheden;
2. waanwijze, iem. die aan zijn persoon en zijn gevoelens een overdreven gewicht hecht;
II. bn. bw. (-er, -st),
1. zijnde of handelende als een pedant;
2. waanwijs, verwaand: zijn pedante zelfgenoegzaamheid ; — bw.; hij deed zo pedant.
