v. (-en),
1. het openbaarmaken, verkondiging, mededeling van iets dat nog niet bekend is; inz. in godsdienstige zin, door goddelijke ingeving: rede zowel als openbaring zeggen ons . . door ons verstand en uit de Bijbel weten wij .. .; de goddelijke openbaring', — de Christelijke openbaring, door Christus aan zijn apostelen;
2. dat wat geopenbaard wordt of is; — in ’t bijz. wat God aan de mens van Zijn verborgenheden te kennen geeft; (praegn.) de door God geopenbaarde waarheden die neergelegd zijn in de H.S.: wij weten uit de openbaring; — de Openbaring van Johannes, naam van een der boeken van het Nieuwe Testament; — (zegsw.) dat was een openbaring voor mij, daardoor kreeg ik een geheel nieuw inzicht;
3. uiting, verschijningsvorm: openbaringen van aangeboren kunstzin.
