bn. (-er, -st),
1. (Zuidn.) niet goed in zijn soort: olijke kleren, die afgedragen zijn; olijk geld, niet meer gangbaar; die koffie smaakt olijk; — (gew.) slecht, niet naar de eis: ,,hoe gaat het met Barte?” vroeg hij haar, ,,olik, dokter, olik,” zei de deerne (Beets);
2. (veroud.) van geringe stand, onaanzienlijk; nog in de zegsw. olijk maar vrolijk, ofschoon arm, toch opgeruimd, vergenoegd ;
3. (veroud.) min, niet veel bijzonders, beroerd, misselijk : die neef van je is een olijke gek ;
4. dom, dwaas, onnozel: ,,ik zal me olijk houden zei hij tot zichzelf, ,,en reis kijken wat zij doet” ;
5. slim, doortrapt (vooral Zuidn.): olijke dieven; mijnheer, hij liegt het, ’t is een olijke schavuit; is de duivel olijker, hij is ouder, gezegd van iem. die in alles doortrapt is;
6. leuk, guitig : een olijk meisje; een olijk gezicht; menig olijk grapje; —bw. : ze ziet Anna zo half en half olijk en onverschillig aan;
7. op een lelijke, gemene manier: hij is daar olijk uit geknikkerd; — bw. van graad, eenvoudig versterkend : ze hebben je olijk beet gehad.
