Hoogtelijn

betekenis & definitie

v. (-en),

1. (meetk.) loodlijn uit een der hoekpunten van een driehoek op de overstaande zijde neergelaten;
2. lijn door punten van gelijke hoogte op een kaart of situatietekening, niveaulijn; — (scheepv.) raaklijn aan de hoogteparallel.