I. bn. bw.,
1. bn., (w. g.) verkeerd, mis: het is faliekant;
2. bw., dat komt faliekant uit, dat loopt, komt verkeerd uit; ook als versterking bij verkeerd: dat is faliekant verkeerd;
II. zn. m., (gew.) daar is geen faliekant bij, dat is in orde; zonder faliekantr zonder fout. [Het accent lag oorspr. op het eerste lid, thans meest op het laatste.].
