(<Fr.),
I. bn. bw. (extremer, -st), uiterst, tot de grens gaand: dat is een extreem geval; hij is niet zo extreem in zijn opvattingen; — in de hoogste graad: extreem autoritair.
II. zn. o., een abstr. zaak in haar uiterste omvang of graad: een extreem van zelfgenoegzaamheid; een vijand van extremen.
