Cocaïne

betekenis & definitie

v., het werkzame alcaloïde uit de coca, een narcotisch middel dat, bij kleine doses inwendig gebruikt, de werkzaamheid der hersenen verhoogt, de behoefte aan slaap en voedsel vermindert, en de arbeidskracht verhoogt; bij grote doses verwekt het vermoeidheid, slaap en verdoving ; bij uitwendig gebruik is het een pijnstillend en plaatselijk verdovend middel, inz. bij kleinere operatiën.