bn. bw. (-er, -st),
1. niet open, niet zichtbaar doordat iets anders zich er vóór bevindt: een bedekte lucht, egaal bewolkt; — (bouwk.) bedekte staart, houtverbinding door middel van een zwaluwstaart die onzichtbaar is ; bedekte pen, niet doorgaande pen (van een pen- en gatverbinding); — (vest.) de bedekte weg, weg aan de buitenkant der gracht, door een zacht glooiend glacis gedekt, waar de soldaat tegen het geschut der belegeraars beveiligd is ; (oneig.) min of meer verborgen weg ; — een bedekt terrein, terrein dat wegens de daarop staande heesters, tuinen, afsluitingen, gehuchten enz. geen uitzicht toelaat;
2. niet openlijk, geheim, stil: (Zuidn.) bedekte armen; bedekte vijanden, heimelijk;
in bedekte termen, niet openlijk, maar toch duidelijk genoeg; bedekt te kennen geven, doen raden, doen vermoeden ; — een zaak bedekt houden, geheim houden, er niet rond voor uitkomen.