bn. en bw. (-er, -st),
1. (van begrippen en redeneringen) abstract, niet door aanschouwing verkregen, maar door redenering afgeleid: afgetrokken denkbeelden, algemene denkbeelden, begrippen; (ook wel) niet alledaagse, diepzinnige; de afgetrokken wetenschappen; — (bw.) hij redeneerde zo afgetrokken, dat ik hem niet volgen kon; — zelfst.: het afgetrokkens, het abstracte; — in het afgetrokkens, in abstracte, de zaak op zich zelve beschouwd, afgescheiden van al het toevallig bepalende, bijkomstige;
2. (van pers.) verzonken in een bepaalde kring van gedachten, waardoor men de buitenwereld vergeet: hij zat stil en afgetrokken voor zich uit te staren ; — als blijvende eigenschap, in zichzelf gekeerd en aan niets denkende: vader is na moeders dood zo afgetrokken, zo eenzelvig.
