Eigenlijk betekent slecht: effen, vlak, glad, zoals nog blijkt uit slechten: met de grond gelijk maken en beslechten. Ook in de uitdrukking recht en slecht heeft slecht nog deze betekenis.
Dan gaat het woord betekenen: eenvoudig (slechte luiden), onwetend, niet deugdelijk, niet gunstig, gebrekkig (slecht gezicht). Dan zijn wij langzamerhand al gekomen bij de tegenwoordige betekenis: zedelijk verdorven, misdadig. Een soortgelijke ontwikkeling zien wij bij het woord gemeen dat eigenlijk betekent: gemeenschappelijk, daarna: gewoon (gemeen soldaat) en tenslotte: schurkachtig, laaghartig. Woorden die iets ‘gewoons’ aanduiden, hebben meermalen de neiging in betekenis af te dalen. Het Franse ordinaire toont precies hetzelfde beeld.
