Pap is melkbrij voor kinderen. Het woord komt in verscheidene talen voor.
Het Engels heeft pap, het Duits Pappe en het Italiaans pappa. Ook de Scandinavische landen hebben soortgelijke woorden. Aangezien het Latijn het werkwoord pappare: pap eten, kende, heeft men gemeend dat het woord in het Rijngebied uit het Romaans is overgenomen. Anderen achten het waarschijnlijker dat pap in het Germaans onafhankelijk van andere talen is ontstaan als een soort natuurwoord dat spontaan wordt gevormd wanneer kinderen afwisselend de lippen openen en sluiten. Op dezelfde wijze is immers het vleinaampje voor de vader: pa of papa in de kindermond ontstaan.
