Vroeger waren alleen paarden hoogdravend, dat wil zeggen: een hoge, edele gang hebbend bij het draven. Figuurlijk gebruikte men het woord dan voor: zich boven anderen verheffend, verheven.
Het woord dat waarschijnlijk uit het Duits hochtrabend is overgenomen, had vroeger dus in het geheel geen ongunstige betekenis. Cats spreekt over de hoogdravende wijsheid onzer voorvaderen en Vondel over de hoogdravende dichtwerken van Sophocles. Maar een paard dat hoog draaft is ook: een paard dat bij het draven de ruiter omhoogwerpt en dat dus ongemakkelijk te berijden is. Vandaar de figuurlijke betekenis: overdreven en in het bijzonder, gezegd van iemands stijl: gezwollen, opgeschroefd.
