Het woord boek is hetzelfde als beuk. In de 17e eeuw zijn uit het oosten van Nederland allerlei eu-vormen in het Hollands doorgedrongen die soms de oudere oevormen verdrongen, soms dubbelvormen deden ontstaan.
Daarbij hoort beuk. In woorden als boekvink (in de beuk levende vink) en boekweit is de oe-klank bewaard. Naast elkaar vindt men: genoegen en geneugte; boek en beuk. De oudste betekenis van boek is: beuk, schrijftafeltje van beukenhout. Dan gaat het woord ook: letter en in het meervoud: geschreven stuk betekenen. In het Middelnederlands gebruikt men voor letter het woord boekstaf (stafje, stokje uit beukenhout, waarin runen werden gesneden). Dit woord leeft nog voort in boekstaven. Tacitus verhaalt dat de Germanen hun runen sneden in takken van vruchtdragende bomen, dus b.v. beuken. Langzamerhand pas krijgt boek zijn huidige betekenis.
