De letterlijke betekenis van het Griekse meervoud an-ek-dota is: niet-uitgegeven (geschriften). Men bedoelde er mee: voor het eerst uitgegeven schrifturen die kleine historische bijzonderheden over vermaarde personen bekend maakten.
In het Latijn noemde men ze inedita. Thans verstaan wij onder het woord anekdote: een gedenkwaardigheid, een historische trek, een levensbijzonderheid, een kort en geestig verteld voorval en vooral een zodanig dat men voor waar gebeurd laat doorgaan. De betekenis van het woord anekdote is algeruime tijd niet ver meer verwijderd van die van het woord mop. In de Camera spreekt Hildebrand over ‘een splinternieuwe anecdote van drieLeidenaars, waar hij met zijn gehele familie tot schreiens toe om gelachen had’. Het is duidelijk dat hier van een mop sprake is.
