Het Latijnse bijvoeglijke naamwoord albus betekent: wit. De onzijdige vorm album is: het witte.
In het oude Rome duidde men met de naam album de witgepleisterde muurvlakken aan waarop gerechtelijke beschikkingen werden afgekondigd. Later bezigde men het woord ook voor naamlijsten en andere witte vlakken, waarop men kon schrijven. Pas in de 17e eeuw wordt het woord album, eerst in Duitsland, dan in Lrankrijk en elders gebruikt voor een boek bestaande uit vellen wit papier, waarin men foto’s, postzegels, prentbriefkaarten, handtekeningen enz. verzamelt. Dames zullen zich het poëzit-album harer jeugd herinneren.
